Gdzie znajduje się Machu Picchu?
Machu Picchu leży wysoko w peruwiańskich górach – 2430 m. n.p.m. w środku tropikalnego, górskiego lasu w prowincji Cuzco. Prawdopodobnie jest najpiękniejszym miastem, jakie stworzyła cywilizacja Inków. Gigantyczne ściany, tarasy i rampy wyglądają, jakby były naturalną częścią skał i górskich zboczy.
Machu Picchu, rozciągnięte na przestrzeni 32 500 hektarów, znajduje się w najpiękniejszej części peruwiańskich Andów. Wg UNESCO jest jednym z najlepszych na świecie przykładów wykorzystania naturalnych, surowych materiałów do stworzenia wyjątkowej architektury, idealnie wpasowanej w otoczenie. Doliny otaczające inkaskie miasto są uprawiane od ponad 1000 lat, stanowiąc przykład idealnej relacji człowieka z naturą. Mieszkańcy, żyjąc w dużej mierze tak, jak ich inkascy przodkowie, żyją z uprawy kukurydzy, ziemniaków i hodowli lam.
Czym było Machu Picchu?
Prawdopodobnie miasto było rodzajem „resortu” dla inkaskiej elity – jedna z teorii głosi, że miasto było posiadłością inkaskiego cesarza Pachacuti, ale nie jest do końca pewne. Wiadomo, że w mieście jednocześnie nie przebywało więcej niż 750 osób, a w czasie pory deszczowej liczba mieszkańców była dużo niższa. Budowę miasta rozpoczęto w 1430 roku, a miasto zostało opuszczone 100 lat później, co zbiegło się w czasie z przyjazdem hiszpańskich konkwistadorów. Machu Picchu było jednak na tyle dobrze ukryte i chronione, że, mimo iż znajdowało się jedynie 80 km od Cuzco, Hiszpanom nie udało się go odnaleźć, a tym samym – splądrować. Sam szlak w górę był długi i zabierał parę dni, a po drodze mijało się strażnice oraz punkty kontrolne. Miasto było chronione „tajemnicą wojskową” Inków, a położenie na przełęczy między górami Machu Picchu a Huayana Picchu strategicznie jest idealne – bardzo ciężko się tam dostać, ciężko również odciąć jego mieszkańców od dostępu do wody, a dwie bramy prowadzące do miasta mogły być łatwo zablokowane przez obrońców.
Opuszczone w XVI wieku miasto porastała dżungla i aż do 1911 mało kto oprócz lokalnych mieszkańców wiedział o jego istnieniu. W 1911 roku amerykański badacz Hiram Bingham „odkrył” dziedzictwo Inków dla zachodniego świata i od tego czasu „Zagubione miasto Inków” było eksplorowane i rekonstruowane, oraz coraz częściej odwiedzane przez turystów.
Układ Machu Picchu
Machu Picchu podzielone było na dwie główne części: część miejską i część agrarną, na której znajdowały się pola tarasowe. Obie części były oddzielone od siebie murem. Część miejska była podzielona na trzy dystrykty: dzielnicę dla księży i arystokracji, dzielnicę dla zwykłych mieszkańców oraz świętą dzielnicę świątynną, gdzie znajduje się m.in. najsłynniejsza Świątynia Słońca.
Łącznie na terenie miasta było ponad 140 kamiennych struktur, budowanych bez użycia zaprawy, w skład których wchodziły świątynie, sanktuaria, parki i rezydencje, oraz kryte strzechą domy.
Zwiedzanie Machu Picchu
Peszą wędrówkę do Machu Picchu rozpoczyna się z Cusco, skąd wyrusza się szlakiem Inków przez dżunglę i góry – tym samym szlakiem, będącym częścią, dawnej sieci drogowej Inków, którym niegdyś wspinali się mieszkańcy ukrytego miasta. Wędrówka trwa kilka dni i jest męcząca, ale widoki po drodze, oraz wrażenie, jakie robi samo miasto kiedy wkracza się do niego przez Bramę Słońca, wynagradzają wszelkie trudy.
Do Machu Picchu można też dostać się szybciej i w mniej męczący sposób, ale jeśli ktoś ma dość dobrą kondycję i kilka di czasu – wyprawa będzie doświadczeniem, którego nie zapomni się przez całe życie.
Planujesz jechać do Peru? Skontaktuj się z nami! Zaoszczędzimy Ci duużo pracy! Zobacz, jak możemy Ci pomóc!
Pingback: Gdzie pojechać w 2017 – dla miłośników dawnych kultur | Architekci Podróży()