Wyznawcy hinduizmu, stanowiący większość populacji Indii, powinni być skremowani po śmierci, a ich prochy należy wrzucić do świętej rzeki Ganges.

Sama kremacja, o ile to jest możliwe, również powinna mieć miejsce nad Gangesem, a najlepiej jest dokonać kremacji bliskich w świętym mieście Varanasi. Wtedy od razu osiągną oni wyzwolenie od cyklu narodzin i śmierci, czyli Samsary.

Mało kogo stać na transport ciała bliskiej osoby do Varanasi, dlatego kremacja zwykle odbywa się w miejscu zamieszkania zmarłego, a prochy albo przewozi się następnie nad Ganges, albo rozsypuje w innym uświęconym zbiorniku wodnym.

Ogień symbolizuje oczyszczenie, dlatego osoby, które nie są uznawane za czyste, nie potrzebują kremacji. Ich ciała wrzuca się bezpośrednio do rzeki, z kamieniem przywiązanym do stóp, aby opadły na dno. Sznur czasem urywa się, i ciało płynie z prądem rzeki.

Oczyszczenia przez kremację nie potrzebują:

  • Dzieci do 2. roku życia;
  • Kobiety w ciąży, które są czyste, bo noszą w sobie nieskalane życie;
  • Święci mężowie.

Nie dokonuje się kremacji również trędowatych oraz chorych na ospę, co wynikało z obawy przed rozprzestrzenieniem się zarazy.

Ciało zmarłego powinno zostać skremowane w dniu śmierci. Często można zobaczyć orszak pogrzebowy przemierzający ulice miasta.
Ciało, ozdobione kwiatami, i ubrane w strój odpowiedni dla płci i wieku tak, że widać tylko twarz, przenosi na barkach tragarzy z domu do miejsca kremacji.

Tradycyjnie kremacja odbywa się na otwartym powietrzu, przy użyciu drewna.
Obecnie, ze względu na wielkość populacji, zaczyna to być coraz większym problemem ekologicznym.
Przyczyną są emitowane zanieczyszczenia i utrudnienia dla osób żyjących w pobliżu krematoriów, z których wciąż unosi się dym, oraz ilość drewna potrzebnego do spalenia ciał.

Martyna Jankowska

Author Martyna Jankowska

More posts by Martyna Jankowska